МАРИЯ ЛУКЬЯНЕНКО

Прынцэсай раптам стала восень-папялушка,

Здзіўляе сукні неабсяжны новы шлейф.

І зазыўныя маладыя завітушкі

Над свежым зрокам паркавых алей…

 

Квітнее шэранем жывое й нежывое —

Такая дзіўная навокал прыгажосць,

Так сэрца дыхае і ёю і спакоем,

Як дыхае каханнем маладосць.

Добавить комментарий

Ваш e-mail не будет опубликован. Обязательные поля помечены *