В школах Докшицкого района прошли вечера встреч выпускников

Зноў сталі шкалярамі

Ні тысячы кіламетраў, ні розныя жыццёвыя сітуацыі, ні зіма на календары не спыняюць былых шкаляроў, якія спяшаюцца на вечарыны, што традыцыйна ладзяцца ў школах у першую суботу лютага. Вось і ў СШ № 1 г. Докшыцы галасісты званок зноў сабраў разам былых выпускнікоў. Адметнасцю мерапрыемства стала сустрэча аднакласнікаў, якія скончылі школу ў далёкім 1966 годзе (на здымку). Праз 50 год захавалі яны сяброўскія адносіны, памяць пра тыя бестурботныя гады, павагу і любоў да настаўнікаў.
Кожны выпускнік школы на ўручэнні атэстата атрымлівае дамашняе заданне – быць шчаслівым, паспяховым, мудрым, добрым, прыстойным. Адказваць да імправізаванай класнай дошкі выклікалі некалькіх былых вучняў. Анатоль Міцько з Бягомля, які скончыў школу ў 1966 годзе, расказаў, як разам з аднакласнікамі ўдзельнічаў у конкурсах мастацкай самадзейнасці, за перамогу ў якіх можна было трапіць у сталічны цырк. Пра свае мары 45-гадовай даўнасці ўзгадаў сын настаўніка фізікі Рамана Собаля Валерый, які стаў вучоным-фізікам. Словы падзякі ўсім настаўнікам, і асабліва легендарнаму дырэктару школы тых часоў Уладзіміру Парулю, выказаў выпускнік 1976 года Уладзімір Ходаль. Пра школьныя хітрыкі ўспаміналі выпускнікі 1986 года Віктар Гулевіч і Аляксандр Лабынька, які прыехаў з далёкай Камчаткі. Аляксандр і сёння памятае верш, што чытаў на выпускным вечары 30 гадоў таму. Не абышлося і без пажаданняў будучым выпускнікам, якія агучыў выпускнік 2006 года Мікіта Гарбачоў.

Тое, што дамашняе заданне ўсе выканалі на “дзясятку”, пацвердзіў былы дырэктар школы Уладзімір Арцімёнак.

Яўгенія МАЛЕВІЧ.

Хатняя атмасфера… і адна класная на дваіх

Спявае Аляксандра Косцік.

У зале аншлаг.

У актавай зале Бягомльскай сярэдняй школы 6 лютага не было свабодных месцаў. Прыйсці на святочную імпрэзу вырашылі не толькі выпускнікі 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35 і 40-гадовай мінуўшчыны, але і тыя, для каго 2016 год – не юбілейная дата.

Школа прывітала выпускнікоў пад настальгічныя кампазіцыі ў выкананні тых, хто набывае веды зараз. Пры гэтым многія з іх дзеці і ўнукі першых. Нікога не пакінулі абыякавымі і вакальныя падарункі былых школьных вучняў: прыгажуні і разумніцы Аляксандры Косцік, мужных і таленавітых Мікалая Гушчына і Сяргея Дубко.

Шмат адметнага пра кожнага са сваіх выпускнікоў у вершах і прозай сказала класны кіраўнік выпуску 1996 года Марыя Васюковіч. А яны, у сваю чаргу, павіншавалі настаўніцу з надыходзячым юбілеем.

Былі ў гэты дзень у сценах школы як гумар, так і сур’ёзныя ноткі. На свята завітаў чытальнік думак, на сцэну запрашаліся прадстаўнікі розных выпускаў для ўдзелу ў жартоўных інтэрмедыях. Праўда, потым яны бралі слова, згадвалі прозвішчы сваіх настаўнікаў, некаторыя з якіх ужо пайшлі з жыцця. Па зале каціўся пошум адабрэння, многія выціралі хусцінкамі слёзы. У мінулае іх вярталі і кадры школьнай фотахронікі.

Вечар атрымаўся вельмі душэўным, па-хатняму цёплым. Гэту выснову падмацоўвалі многія.

Генадзь Трахінін, выпускнік 1981 года.

– Бягомльскую школу заканчвалі я, жонка, абодва сыны. І мы ганарымся гэтым. Настаўнікі далі добрыя веды, у астатнім у жыцці трэба спадзявацца на ўласныя сілы. Сёння сустрэў аднакласнікаў і нашу паралель, адчуванне, быццам маладосць нікуды не зыходзіла. Вельмі рады, што разам з намі ў гэты вечар класны кіраўнік – Валянціна Фёдараўна Ставер.
Клаўдзія Свірко, выпускніца 1976 года.

– Стараюся не мінаць юбілейныя вечары сустрэчы. У нашай сям’і ў сувязі з гэтым увогуле цікавае супадзенне. Маёй класнай была Валянціна Ігнатаўна Зямчонак. А праз дваццаць гадоў яна ж выпусціла ў дарослае жыццё клас майго сына Аляксандра. Так што сёння ў мяне 40-гадовы юбілей, ў яго 20-ці і…адна класная на дваіх.

Тэкст і фота
Наталлі НАВІЦКАЙ.

«Гартаючы школьнага юнацтва альбом» —

Здымак 1

Здымак 2

пад такой назвай і з такім светла-настальгічным настроем прайшоў вечар сустрэчы з выпускнікамі ў Валкалацкай сярэдняй школе. Тры гадзіны доўжылася ўрачыстая частка, але, няма сумненняў, і вучням, і настаўнікам, і выпускнікам гэтых гадзін было мала, каб наглядзецца, наспявацца, пераварушыць у памяці згадкі пра шчаслівыя школьныя гады. Кветкі, падарункі, словы ўдзячнасці, жарты, нумары канцэртнай праграмы – гэта не навацыйнае, паўтараецца з году ў год, але ніколі не надакучвае, як не надакучваюць усе добрыя традыцыі. Калектыў школы і выпускнікі – ад мінулагодніх да выпуску 40-гадовай даўнасці – сталі падчас сустрэчы адзінай дружнай сям’ёй.

Арганізатар вечара настаўніца Яніна Шылько разам з вучнямі-старшакласнікамі правяла велізарную работу па падрыхтоўцы мерапрыемства, успаміны пра якое яшчэ доўга будуць саграваць душы ўдзельнікаў. Не засталіся ўбаку і выпускнікі: і вершы дэкламавалі, і песні спявалі, і ў пастаноўках прымалі ўдзел. Прыемна было бачыць на вечары ранейшых дырэктараў установы М.Ф. Курдзека і Н.П. Падляшчук, настаўніц, якія прысвяцілі ўсё сваё жыццё школе, – З.М. Мацюшонак, Ю.І. Кімстач, Л.Б. Шчалкунову. Шквал апладысментаў выклікалі выступленні выпускніц Вольгі Янковіч, Вікторыі Кімстач, Юліі Шчаснай, Маргарыты Шылько, не кажучы ўжо пра школьны альбом, які “гартаўся” на мультымедыйнай устаноўцы. Вучні ж 10 і 11 класа, а таксама іх памочнікі сямікласнікі, як заўсёды, бліснулі ўсімі гранямі сваіх талентаў. Свята атрымалася!

Алена НЕСЦЯРОНАК.

НА ЗДЫМКАХ: 1. Смешныя моманты са школьнага жыцця заўсёды выклікаюць інтарэс у гледачоў. 2. Кожная свечачка ў руках вучняў запалена ў памяць пра настаўніка, якога ўжо няма з намі.
Фота аўтара.