Оксана Портянко из Докшицкого района посвятила «молочному» делу 30 лет

Яшчэ некалькі год таму вытворчы цэх філіяла Лепельскі МКК ААТ “Віцебскі мясакамбінат” ушчыльную займаўся выпускам уласнай прадукцыі. Малако, кефір, смятана, тварог, некалькі відаў сыроў і марожанага паступалі на прылаўкі не толькі мясцовых крамаў, але і адгружаліся на Мінск, Віцебск і Полацк. Пасля 2007 года цэльнамалочную прадукцыю выпускаць перасталі – пакінулі адно сыраварэнне. Пераломным для філіяла стаў 2013 год, калі вытворчасць была поўнасцю спынена, у першую чаргу, па прычыне наспелай рэканструкцыі. На прадпрыемстве пачаўся працэс мадэрнізацыі, і з таго часу зроблена шмат. Халадзільнае абсталяванне поўнасцю было абноўлена, новае аблічча набылі цэх прыёмкі малочнай прадукцыі, санпрапускнік, устаноўлена закрытая мыйка тэхабсталявання, з’явілася нават і свая пральня.

Сёння прадпрыемства, калектыў якога налічвае каля сарака чалавек, займаецца прыёмкай, ачысткай і ахалоджваннем малочнай прадукцыі. У дзень яе паступае дзесьці каля 30-і тон, а за ўсім працэсам, ад прыёмкі да адгрузкі сыравіны на Лепельскі МКК, со­чыць Аксана Парцянка (на здымку). Спецыфіку работы Аксана Чаславаўна добра ведае, бо ў свой час працавала лабарантам у Валкалацкім аддзяленні Докшыцкага малаказавода. Пасля закрыцця аддзялення ў пачатку 90-х перайшла прыёмшчыцай у Докшыцы.

– Малако паступае да нас ад сельгасарганізацый раёна і ад двух прыватных прадпрыемстваў: ЧУП “Асаёнак” і ААТ “Корша”, – гаворыць яна. – Адразу ж бяром пробу на антыбіётыкі, шчыльнасць і тлус­тасць. Праз паўгадзіны вынікі ўжо гатовы, пасля чаго абавязкова размяркоўваем прадукцыю па гатунках і пачынаем пераліваць малако ў вялікія ёмістасці. Работа важная і адказная, бо ад яе залежыць, наколькі смачнымі і якаснымі будуць прадукты, выпушчаныя Лепельскім МКК, у складніках якіх ёсць малако.

Сёлета за шматгадовую добрасумленную працу напярэдадні святкавання прафесійнага свята прозвішча Аксаны Парцянка занесена на Ганаровую Дошку галаўнога прадпрыемства ў Лепелі, а лепшага вадзіцеля малакавоза Аляксандра Судніка – на Дошку гонару вытворчага цэха.

Тэкст і фота
Таццяны ПАДБЯРЭЗКАЙ.